Από το Ρίο στην Άρτα

ΑΠΟ ΓΕΦΥΡΑ ΣΕ ΓΕΦΥΡΑ.

Δεν πρόκειται για οδοιπορικό αλλά για τις εικόνες που κατέγραψε κάποιος που έχει μάθει να εκφράζεται πολύ καλύτερα με εικόνες απ’ ότι με λόγια. Ο φωτογράφος Κώστας Λυμπεράκης μέσα από διάφορα ταξίδια στη δυτική Ελλάδα μεταφέρει την αγάπη του για τη φύση, του ανθρώπους και τα ζώα, όπως τα είδε και τα ένιωσε με στάσεις κλειδιά σε Τρίκαλα Κορινθίας, Αρκαδία, Ριο Αντίριο, Αμφιλοχία, Άρτα, Λευκάδα, Παξοί, Πάργα, Πηγές Αχέροντα, Ιωάννινα και Μέτσοβο.

Στο δρόμο για την Ήπειρο διαλέγετε την ταχύτητα ή τον ρομαντισμό. Η επιλογή του φερρυμπότ αντί της γρήγορης γέφυρας έχει δυόμισι πλεονεκτήματα. Είναι φτηνότερη, σου δίνει την δυνατότητα να ξεκουραστείς και το σπουδαιότερο που δεν ολοκληρώνεται θα ήταν να μπορέσεις να απολαύσεις τις υπηρεσίες ενός απλωτού μέσου που στην προκειμένη περίπτωση είναι σε αθλία κατάσταση. Λίγο αν φρόντιζαν τις παροχές τους θα ήταν μια εξαιρετική εναλακτική λύση απέναντι σε μια άλλη στάση γιατί εκτός των άλλων σου δίνει τη δυνατότητα να θαυμάσεις και να φωτογραφίσεις τη γέφυρα.

Αλήθεια ποιός, θυμάται ότι η Αμφιλοχία παλιά λεγόταν Καρβασαράς; Το γεγονός ότι είναι στριμωγμένη ανάμεσα σε μια θάλασσα και ένα λόφο καθιστά αδύνατη τη δημιουργία ενός χώρου στάθμευσης σε στρατηγικό σημείο για να μπορέσει κάποιος να την απολαύσει. Έτσι καταλήγαμε πάντα να την προσπερνάμε χωρίς ποτέ να την απολαύσουμε. Απέχει από την Αθήνα 314 χιλιόμετρα ενώ από Αγρίνιο και Άρτα απέχει 40 περίπου. Από το Αντίριο είναι άλλα 100 χλμ.

Ο παλιός Άραχθος

Αυτή η γέφυρα είναι ιστορική για το θρύλο της. Δεν είναι όμως αποκλειστικός. Σε όλες σχεδόν τις Βαλκανικές χώρες υπάρχει και ένας αντίστοιχος μύθος ο μύθος δηλαδή της θυσίας ενός έρωτα για έναν άλλο. Το δίλημμα της επιλογής για το πιο σημαντικό. Αλλού γεφύρια, αλλού εκκλησίες πάντα όπου ο άνθρωπος έπρεπε να ξεπεράσει τον εαυτό του και τιθασεύσει τα στοιχεία της φύσης η ανθρωποθυσία είναι παρούσα. Αν κάποιος αποφασίσει να θεωρήσει την ανθρωποθυσία ως αλληγορική έννοια της θυσίας μιας ιδέας και όχι μιας γήινης ύπαρξης τότε ξανά διαβάζωντας το ποίημα καταλάβαινει, πόσο σημαντικό είναι να θυσιάσεις κάτι με το οποίο είσαι ερωτευμένος για να μπορέσεις να ολοκληρώσεις έναν άλλο έρωτα ανώτερου επιπέδου.